CASSA INTEGRAZIONE GUADAGNI (CIG) – INFORMACJE OGÓLNE

Chyba każdy z Was słyszał o tzw. cassa integrazione guadagni (w skrócie CIG) – we Włoszech, zwłaszcza w ostatnich latach, ilość osób korzystająca z tego typu „pomocy” państwa jest naprawdę spora i każda dyskusja nad budżetem zawiera również kwestię dofinansowania CIG. Rząd coś tam daje, związki zawodowe protestują, że za mało, rząd dorzuca parę milionów, związkom to nie wystarcza, a w końcu dochodzi się do kompromisu i ustawa przechodzi. A o co w tym wszystkim chodzi?

Czym jest cassa integrazione?

Wyobraźcie sobie sytuację, w której Wasza firma przechodzi poważny kryzys – klienci nie płacą, nowych zleceń brak, a pensje, podatki i składki na ubezpieczenie trzeba płacić. Dyrekcja, nie chcąc zwalniać pracowników, w nadziei, że jakoś uda się firmę uratować, postanawia ich „zawiesić” lub zmniejszyć im godziny pracy.

I tu wkracza państwo włoskie, zapewniając pracownikom część pensji, jaką otrzymywaliby, gdyby mogli pracować, wypłacając ją ze środków zgromadzonych ze składek wpłacanych przez pracodawcę oraz korzystając z pieniędzy przeznaczonych na ten cel w ustawie budżetowej. Powiedzmy, że to specjalny rodzaj zasiłku dla osób mających tymczasowe problemy zawodowe, pozwalający przy tym firmie uniknąć ich zwolnienia, odciążając jej konto w oczekiwaniu na poprawę sytuacji. Czyli – ja nie zwalniam, ale ty pokrywasz za mnie koszty zatrudnienia osób, których tak naprawdę w tym momencie nie potrzebuję.

W praktyce wygląda to tak, że firmy albo wstrzymują całkowicie produkcję lub świadczenie usług i wówczas pracownicy siedzą w domu do wznowienia działalności, albo też decydują na wysłanie ich kolejno na zasiłek CIG – wtedy np. raz w tygodniu każdy z nich nie przychodzi do pracy i za ten dzień firma nie płaci im pensji, gdyż robi to za nią INPS.

Rodzaje CIG

Cassa integrazione ordinaria (CIGO) --> więcej na ten temat tutaj

Jest to „zwykła” forma pomocy, ustanowiona we Włoszech dawno temu, po drugiej wojnie światowej. Ma ona na celu pomóc firmom przechodzącym tymczasowy kryzys, spowodowany np. brakiem nowych zleceń czy zniszczeniami spowodowanymi przez trzęsienie ziemi – nie jest on więc zależny od przedsiębiorcy ani od pracowników. W tym przypadku przewiduje się, że po jakimś czasie wszystko wróci do normy i firma przywróci pracowników do pracy w poprzednim wymiarze godzin.

Mogą z niej korzystać jedynie firmy należące do branży budowlanej oraz przemysłowej, a wysokość wypłacanego zasiłku wynosi 80% pensji, jaką otrzymalibyście podczas normalnego wykonywania pracy. Pamiętajcie, że co roku zostaje ustalona maksymalna kwota CIG, której nie można przekroczyć, podobnie jak nie można przekroczyć maksymalnego okresu, w którym firma może skorzystać z tej formy pomocy państwa.

Cassa integrazione straordinaria (CIGS) --> więcej na ten temat tutaj

W odróżnieniu od CIGO, z CIGS mogą skorzystać firmy znajdujące się w trudnej sytuacji spowodowanej przez nadzwyczajne okoliczności i które nie pozwalają mieć pewności, że jest to kryzys przejściowy. Do takich sytuacji należą np. zmiana działalności firmy (drukarnia chce stać się piekarnią), jej restrukturyzacja czy wszczęcie procedury upadłości.

Aby móc skorzystać z CIGS, firma musi zatrudniać co najmniej 15 osób w ciągu 6 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie pomocy, z wyjątkiem przedsiębiorstw działających w sektorze transportu lotniczego oraz w branży portowej, których limit ten nie obowiązuje.

Procedura jest bardziej skomplikowana niż w przypadku CIGO – firma musi złożyć odpowiedni wniosek do Ministerstwa Pracy, przeprowadzić rozmowy ze związkami zawodowymi i przedstawić program dotyczący konsekwencji społecznych tego typu rozwiązania.

Podobnie jak w przypadku CIGO, otrzymujecie 80% pensji, do maksymalnej kwoty CIGS, a okres korzystania z CIGS jest ograniczony, choć zdecydowanie wydłużony.

Cassa integrazione in deroga (CIGD) --> więcej na ten temat tutaj

Deroga oznacza po włosku „wyjątek” – ten rodzaj pomocy ustanowiony został właśnie w drodze wyjątku, gdyż dotyczy firm, które w normalnych warunkach nie miałyby prawa do skorzystania z CIGO ani z CIGS. Chodzi np. o firmy, które już wykorzystały maksymalny limit CIGO lub CIGS, mające zbyt mało pracowników lub należące do sektorów, w których CIG nie ma zastosowania. Decyzja o przyznaniu CIGD należy do polityków – konieczne są specjalne umowy rządowe, które dopuszczają określony region geograficzny, branżę lub rodzaj firmy do korzystania z pomocy państwa.

Również w tym przypadku konieczne jest porozumienie ze związkami zawodowymi, a szczegółowe zasady – również te dotyczące okresu korzystania z CIGD – zmieniają się w zależności od regionu. Wysokość CIGD wynosi 80%, w granicach maksymalnej dopuszczalnej kwoty.